" હૃદયની કલમે...! "

" સ્મિતની કમાણી " " વૈષ્ણવ જન તો તેને કહિયે જે પીડ પરાઈ જાણે રે..." વૈષ્ણવ જન એટલે અહી કોઈ ચોક્કસ સંપ્રદાયની કે ધર્મની ઓળખ એવી વાત નથી. બીજાના દુઃખમાં સુખનો ટેકો આપી ભાગીદાર થાય એ જ સાચો વૈષ્ણવજન, એ જ માનવતા. ઈશ્વરે આપણને સૌને માનવ તો બનાવ્યા પણ એમાં પાછળ 'તા' શબ્દ આપણા ચારિત્ર્ય પરથી લાગશે. પછી એ માનવ માનવતાના શણગારથી શોભી ઊઠશે. જેટલા અંશે માનવ છે એની સાપેક્ષે માનવતા કેટલા અંશે વિચરી ?? કમાણી.. કમાણી... કરીને અત્યારે રૂપિયા પાછળ માનવે આંધળી દોટ મૂકી છે. આ દોડધામમાં ને દોડધામમાં માનવ માનવતાના શણગાર સજવાનું જ ભૂલી ગયો. સ્મિતની કમાણી કરવાનું તો રહી જ ગયું ! પૈસાથી પોતે કરેલી મોજ, મજા ને જલસાનો આનંદ અમુક ઘડીઓ સુધી જ ટકે. પરંતુ આપણા દ્વારા કોઈના ચહેરા પર સ્મિતની રેખાઓ ઝળકી ઉઠે એ આનંદ અને એ બેલેન્સ, એ સ્મિતની કમાણી જીવનભર ટકે. રોટરી ક્લબ ઓફ અમદાવાદ મેટ્રો દ્વારા તેનાં પ્રેસિડન્ટ ડો. શ્રી અતુલભાઈ પરીખ, પ્રોજેક્ટ ચેરમેન શ્રી મિલનભાઈ શાહ, સર્વિસ પ્રોજેક્ટ પ્રેસિડન્ટ ડૉ. ઋત્વિબેન શાહના અધ્યક્ષ સ્થાન હેઠળ તેમજ જૈન સોશિયલ ગ્રુપ જામનગર અને શિવાનંદ આશ્રમ જેવી પ્રેરક સંસ્...

પૃથ્વી દિવસ  આપણે આપણા ઘરને કેટલું સ્વચ્છ ને સાફ-સૂફ રાખીએ છીએ ! ઘરમાં મમ્મીએ હમણાં હમણાં પોતા કર્યા હોય તો રખડીને ઘરના ફળિયામા આગમન થાય ને મમ્મીની આંખ આપણા સામુ ફરે એટલે સમજી જ જઈએ કે વ્યવસ્થિત પગ ધોયા વગર એન્ટ્રી એપ્રુવલ નહી થાય. એમાંય ઘરમાં પતિ- પત્ની બે જણા જ રહેતાં હોય, અને પત્નીદેવીએ માંડ- માંડ વાળી ચોળી ઘરની ઓસરી અરીસા જેવી ચળકાટ મારતી કરી હોય, પોતા કર્યાં હોય, ઓસરીનો ભીનો ભાગ સુકાયો ન હોય ત્યારે એમના હસ્બન્ડજી બહારથી આવે ને ખબર પડે કે ઘરની ઓસરી પોતાવાળી ભીની છે. ત્યારે વિના બોલ્યે ચૂપ-ચાપ ઘરની બહાર પત્ની સામે પરાણે મલકાઈને જે પાંચ-દસ મિનિટ પતિદેવ ઊભા રહે એ જોવા જેવું હોય..!   આપણે આપણું ઘર સ્વચ્છ રાખવાની બાબતમાં આટલી બધી તકેદારી રાખીએ છીએ ; તો શું આ પૃથ્વી એ આપણું ઘર નથી..? ફરક ફક્ત એટલો જ કે આપણું ઘર રાત-દિવસ એક કરી કમાયેલ પૈસાના ખર્ચે બંધાયું છે. જ્યારે ઈશ્વરે આપણને આવડું મોટું ઘર એક પણ રૂપિયો લીધા વગર સાવ ફ્રી ઓફ કોસ્ટ આપ્યું છે. પૈસાથી બાંધેલું ઘર આપણે સ્વચ્છ રાખીએ અને ઈશ્વરે મફતમાં આપેલા ઘરમાં આપણે પ્રદૂષણ ફેલાવીએ, આ તે વળી કેવી વિચારશીલતા ?? મિત્રો, આજે 22 એ...

પરીક્ષા..! (Examination) હેલ્લો... નમસ્કાર... કેમ છો તમે ? આશા કરું છું કે બધા મજામાં જ હશો. ઘણા દિવસથી મારા શબ્દોની મુલાકાત તમારી સાથે નથી થઈ શકી, એ માટે આપનો ક્ષમાપ્રાર્થી છું. હવે એમાં એવું છે ને કે છેલ્લા એક મહિનાથી ચોતરફ પરીક્ષાનો માહોલ છે, એટલે હું પણ પરીક્ષાના કામકાજમાં ગૂંચવાઈ ગયેલો. આજે થયું કે, લાવ જરા તમને શબ્દ સંગાથે મળી જ લઉ. પ્રાથમિકની પરીક્ષા, માધ્યમિકની પરીક્ષા, બોર્ડની પરીક્ષા, કોલેજની પરીક્ષા અને એમાંય બાકી રે'તું હતું તે જુનિયર ક્લાર્ક અને તલાટીની પરીક્ષા... એટલે હવે તો વાતાવરણમાં જ પરીક્ષા શબ્દ એટલી હદે ભેળવાઈ ગયો છે કે શ્વાસમાં પણ પરીક્ષા આવી જાય. ખેર ! આપણને વાલીઓ કે શિક્ષકો પાસેથી નાનપણથી જ એવું સાંભળવા મળ્યું છે કે, " બેટા ! આ વખતે મહેનત કરી લે, બોર્ડની પરીક્ષા પછી તો જલસા જ છે. " હું પણ એ જ રાહમાં બેઠો હતો અને હજુ પણ એ જ રાહમાં છું કે, ક્યારે પરીક્ષા પૂરી થાય ?? " દોડતો જ રહ્યો હું એમ વિચારીને ; કે આગળ તો બસ વિરામ જ છે ને..." બસ, એટલી જ ખબર છે કે આગળ વિરામ છે પણ એ વિરામનો સમય અને સ્થાન હજુય મને નથી ખબર ! પરીક્ષાઓનો અંત તો હજી પણ નથી જ આવ...